زنبور عسل‏

خداوند متعال در سوره نحل آیه 68 و 69 می فرماید:

وَ أَوْحَى‏ رَبُّکَ إِلىَ النَّحْلِ أَنِ اتخَّذِى مِنَ الجْبَالِ بُیُوتًا وَ مِنَ الشَّجَرِ وَ مِمَّا یَعْرِشُونَ(68)

 پروردگار تو به زنبور عسل وحى کرد که: از کوه‏ها و درختان و در بناهایى که مى‏سازند خانه‏هایى برگزین. (68)

برای مطالعه کامل متن به ادامه مطلب بروید     

ثمُ‏َّ کلُى مِن کلُ‏ِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُکِى سُبُلَ رَبِّکِ ذُلُلًا  یخَرجُ مِن بُطُونِهَا شَرَابٌ مخُّتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِیهِ شِفَاءٌ لِّلنَّاسِ  إِنَّ فىِ ذَالِکَ لاَیَةً لِّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ(69)

آن گاه از هر ثمره‏اى بخور و فرمانبردار به راه پروردگارت برو. از شکم او شرابى رنگارنگ بیرون مى‏آید که شفاى مردم در آن است. و صاحبان اندیشه را در این عبرتى است. (69)

امام صادق علیه السلام به مفضل فرمودند:

"ای مفضل تفکّر کن در امر نحل یعنى زنبور عسل و اجتماع آنها در ساختن عسل و مهیّا گردانیدن خانه‏هاى مسدس و شش ضلعی آن و دقایق ظریفی که در آن به کار رفته.به درستى که چون در عمل تأمل نمائى در نهایت غرابت و لطافت است و عمل آورنده‏اش در غایت شرافت و لطافت و منفعت، و فاعلش را که ملاحظه مى‏کنى در نهایت نادانى و غباوت است که‏ خود را ادراک نمى‏تواند کرد چه جاى امور دیگرى. پس این امر دلیل است در نهایت وضوح بر آن که صواب و حکمت در این صنعت از زنبور نیست، بلکه از عالم به جمیع امور و مقدّر کل مقدور است که طبع آن حیوان را بر این صنایع غریبه آشنا گردانیده و براى مصالح بنى آدم آن را مسخّر گردانیده." (قسمتی از توحید مفضل)